Week 7

Selamat siang teman-teman, (goede middag lieve vrienden)

Hoog tijd voor een nieuw reisverslag! Ik moest wel even tijd maken om er voor te gaan zitten, aangezien ik een drukke week had met allerlei (leuke) bezigheden ;)
Begin deze week waren we er nog niet helemaal over uit of we in het weeshuis zouden gaan wonen of bij familie. Doordat we ’s avonds laat gaan slapen en de kinderen ’s ochtend om 4.30 uur al (erg luidruchtig) opstaan en van alles doen, krijgen we niet veel rust. Daarnaast is het voor mij ook vermoeiend om dan nog met mijn portfolio voor school bezig te gaan, aangezien de gebroken nachten en ik toch best veel slaap nodig heb. Vele zullen wel herkennen wat ik bedoel, hahaha. De eerste week dat we in het weeshuis sliepen was Tante Nona, de directrice en tevens de moederfiguur voor alle weeskinderen, buiten de deur vanwege cursus. Wat je dan ziet is dat de kinderen niet veel doen en hun eigen gang en er een soort van indirecte onrust en chaos ontstaat. Op het moment dat wij hadden besloten om toch maar bij familie te blijven wonen, om zo ook nog enigszins tijd en ruimte voor onszelf te creëren, kwam tante Nona terug van haar cursus. Op het moment dat wij onze spullen wilden ophalen was de atmosfeer in het weeshuis veranderd en besloten we na een zeer gezellig en leuk gesprek met tante Nona en de kinderen, toch in het weeshuis te gaan slapen. Dit had waarschijnlijk ook te maken met het feit dat alle kamers grondig schoongemaakt werden, de badkamer een sopje kreeg en de poetsdoek overal langs ging. Dit was ook nodig aangezien Ro ontzettend last had/heeft van allergie en benauwdheid. Mijn eerste ontmoeting met tante Nona voelde gelijk goed en ik merkte dat ik met open armen werd ontvangen. Ik heb gelijk mijn plannen uitgelegd en aangegeven dat ik een week de tijd wil nemen om een activiteiten boek te maken. Tante Nona gaf gelijk aan dat ze mijn plannen goed vond en dat ze het leuk vindt dat ik activiteiten ga houden voor de kinderen. Met een verfrissende geest en goede moed ben ik samen met Ro terug gegaan naar Kusu2 om de volgende dag terug te keren naar het weeshuis :).

Zoals ik hierboven al heb beschreven heb ik de afgelopen dagen allerlei leuke dingen ondernomen. Zo zijn we vrijdagochtend om 6 uur met de lokale transportbus ook wel angkot genoemd samen met oom Rudy en ons neefje Brian naar de stad gegaan langs de lokale markt Mardika gelopen om vervolgens met de volgende angkot naar het dorp Tulehu te reizen. Eenmaal aangekomen in Tulehu weliswaar te vroeg (ik hoor sommigen al lachen aangezien er geen sprake was van jam karet/Moluks kwartiertje te laat) hebben we tickets gekocht voor naar Saparua. We zijn met kapal cepat (snelle boot) van 9.00 uur vertrokken richting Saparua. Eenmaal aangekomen in Saparua wist onze oom Rudy niet zo goed waar hij heen wilde en hoe. Hij vroeg mn zus de hele tijd wat wij wilden terwijl wij hier niet eens vandaan komen. Wel is Ro 1x eerder geweest maar die wist niet meer de naam van het museum in Haria waar we graag naar toe wilden gaan. Het bizarre van de Molukken is dat mensen best brutaal zijn in hun manier van benaderen. Wat betekend dat zij net zo lang doorzeuren, meelopen en een te hoge bedrag vragen voor vervoer, net zolang totdat een buitenlander toehapt. Mijn oom, de lieve man, die altijd maar beleefd blijft en niemand voor het hoofd wil stoten, wist maar niet wat hij wilde waardoor mijn zus erg geïrriteerd raakte en ik maar aan het afwachten was wat we gingen doen. Eenmaal besloten dat we rechtstreeks naar Saparua stad zouden gaan, zijn we met de angkot naar de stad gegaan om Fort Benting te gaan bekijken en natuurlijk om de heerlijkste Ikan Bakar met colo2 te eten. En worden jullie al jaloers :D Anyway, bij Fort Benting kwam ik allerlei namen tegen van Molukkers die in NL wonen. Voordat we naar Fort Benting gingen wilden Ro en ik geld pinnen bleek dat wij allebei geen geld konden opnemen omdat onze Europese bankpassen niet geaccepteerd werden en tevens kon er geen € gewisseld worden. Stonden we daar met allebei een haast lege portemonnee. Dat was wel ff balen aangezien we wilde plannen hadden om bijvoorbeeld naar Ulath te gaan, de Kampong, waar familie van mijn grote liefde Jor woont.
Helaas mocht het niet zo wezen en had mijn oom een volle portemonnee mee, thank God!!

Na heerlijk ikan bakar en colo2 gegeten te hebben kreeg Ro in een keer een allergie aanval wat zich uitte in geïrriteerde rode ogen en slijm in haar ogen. De mensen hier zijn gewend om niet direct naar de dokter/apotheek te gaan, maar ziektes eerst op een traditionele manier aan te pakken met natuurlijke kruiden. Dus de baas gaf zijn vrouw een bevel dat zij een kruidenbadje voor mij moest maken waar Ro haar ogen in moest spoelen. Tijdelijk had dit ook een goede resultaat maar achteraf had Ro toch oogdruppels nodig van de apotheek. Toch is dit bijzonder om te zien en mee te maken. Het leven op de Molukken is gebaseerd op de natuur, zonder de natuur kan men hier niet leven. Dit in tegenstelling tot NL waar alles regelrecht uit een fabriek komt en kinderen tegenwoordig niet meer weten waar bijvoorbeeld melk en kaas vandaan komt behalve dan uit de supermarkt.

Vanuit de stad zijn we naar onze kampung gegaan namelijk Booi, die bekend staat om haar vele treden/trappen. We zijn naar ons “Ouderlijk Huis/Rumah Tua” gegaan waar nog een tante van ons woont. Na kennis hebben gemaakt zijn we met zijn allen naar het strand van Booi gegaan. En ons dorp is inderdaad gebaseerd op trappen! Gelukkig dat we onderweg naar het strand toe, alleen maar trappen af moesten lopen, de terug weg was natuurlijk een ramp hahaha.. Het strand van Booi is prachtig en ontzettend groot. We hebben lekker gechild en foto’s gemaakt, ondertussen begon het weer slechter te worden en op de terug weg begon het ontzettend hard te regenen. Na een half uur geschuild te hebben kwam ons nichtje van 7 jaar aan met paraplu’s. Na zo’n honderd trappen naar boven te hebben gelopen kwamen we kletsnat aan. Gelukkig stond er al een teil met warm water klaar en konden we ons gelijk gaan douchen met REGENwater, leuke om mee te maken. Terug van ons wateravontuur zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan. De volgende dag zijn we naar het museum in Haria gegaan, genaamd Pantai Batu Pintu. Oom Nus, de eigenaar, creëert natuurlijke vijvers waar vissen worden voortgeplant en ze zijn daar bezig met een natuurlijke ecosysteem. Tevens kunnen bezoekers hun naam en boodschap achterlaten op een steen, wat al veel mensen hebben gedaan. Zo zagen wij vele bekenden namen waaronder die van onze neef Gino en vriendlief Jordi en familie. Blijkbaar kan je daar ook eten wat erg leuk is. Oom Nus vangt dan een visje voor je die je daarna lekker met z’n allen gaat opeten. Dus voor degene die plannen hebben om naar Saparua te gaan, is dit een super leuke plek om naar toe te gaan en het is nog geen 5 minuten van de haven vandaan!

Eenmaal weer terug in Ambon waren we kapot en misselijk van de lange rit. Wel zijn we lekker bruin geworden aangezien we op het dek van de boot zaten. Nou ja bruin, Ro was super verbrand op haar gezicht, rode neus en wangen haha. ’s Avonds zijn we met vrienden van Ro naar de stad gegaan om daar lekker een hapje te gaan eten bij een bekende restaurant Panorama. Wanneer je op het terras van Panorama zit dan heb je uitzicht over de skyline en baai van Ambon en dus een erg mooi om te zien. Na het eten zijn we naar de andere kant van de stad gereden en hebben we bij Tirta karaoke gezonden, te grappig! Karaoke is hier onderdeel van het leven van iedere Ambonees. Je wordt wakker met karaoke zingende mensen en de rest vul maar in.

Gisteren zijn we op pad gegaan met als visie om het draaiboek met activiteiten erin elkaar te zetten. We zijn toen met dezelfde twee vrienden die ons overal naar toebrengen naar Pintu Kota gegaan. Dit is de favoriete plek van Ro en het ik vond het ook super mooi, relaxt en ontspannend om daar te chillen. De geluiden van de zee, de stilte, de omgeving is adembenemend mooi. Ro heeft er zelfs gedoken en het blijkt dus dat er ook een Pintu Kota onder water is. Voordat we naar Pintu Kota reden zijn we eerst in het dorp Amahusu naar het Museum Siwalima gegaan. Erg indrukwekkend museum over de geschiedenis en tradities van Maluku. We kregen zelfs een Nederlands sprekende tolk erbij, erg handig natuurlijk. Ik was zeer onder de indruk van onze geschiedenis, gebruiken en gewoontes.
Na een intensieve periode van huiswerk maken in de zon, op een geweldige locatie was het hoog tijd voor een heerlijke massage. Een vriend van Ro werkt bij hotel Swissbell en kon ons korting geven voor de massage. We hebben genoten van de massage, het heerlijke eten en drinken bij Swissbel. Ondertussen kwamen we ook Nederlanders tegen die een bedrijf hebben in het dorp Hila aan de andere kant van Ambon. Het is echt super leuk om zoveel Nederlanders te ontmoeten en hun doel van hun bezoeken. Deze mensen hebben als doel om de lokale bevolking educatie te geven over hoe de mensen hier op een ecologische en biologische producten op de markt te brengen en daarvoor de juiste marktwaarde in te zetten. De mensen hier draaien namelijk alleen maar verlies op hun lokale specerijen omdat zij niet weten hoe het moet. We hebben een uitnodiging gekregen om een kijkje te nemen in de Nootmuskaat fabriek en zelfs deel te nemen aan de training die wordt gegeven. In onze planning staat dat we daar donderdag naar toe gaan.

Vandaag zijn we naar Santai Beach in het dorp Latuhalat geweest. Ook weer een geweldige plek, zon, zee en strand, wat een geweldige combinatie!! Ik heb daar mijn draaiboek in het Nederlands afgerond en ga morgen mijn draaiboek en dus activiteiten vertalen in het Indonesisch. Dit zal natuurlijk gebeuren op een andere magische plek in Ambon namelijk het strand Natsepa, die bekend staat om de lokale lekkernij rujak. Dit is een soort zoet mengsel van gulah merah (rode dikke suiker/stroop) met pinda’s gemengd met verschillende soorten fruit. En als het goed is neemt tante Nona ons vrijdag mee naar het eiland Seram om daar een kijkje te nemen bij onder andere kampung Amahei, bij familie van mijn vriendlief Jordi :). Onze planning zit nog vol avonturen en ik laat me graag verassen door kaka Ro :).

Tot de volgende reisverslag!! Ik hoop dat ik jullie warm heb gemaakt om zelf een kijkje te gaan nemen in het mooie MALUKU MANISE..

Liefs Le & Ro